Kwispelen is iets wat elke hond doet. Wie wordt er niet vrolijk kwispelend begroet door zijn viervoeter als je thuiskomt?
Maar wat houdt dat gekwispel nu allemaal in? Eén van de dingen die ik vaak hoor is dat als een hond kwispelt, hij het allemaal hartstikke leuk vindt en lekker blij is. Maar is dit wel zo?
Er zit een kern van waarheid in de blijdschap en kwispelen van de hond. Een hond kwispelt inderdaad van blijdschap – maar dit is altijd gekenmerkt door het ‘meekwispelen’ van de achterhand (de kont) van de hond.
Maar betekent dit dat je hond altijd blij is als hij kwispelt? Nee! Absoluut niet.
Kwispelen is voor de hond voornamelijk een manier om aan te geven hoeveel spanning of opwinding hij ervaart in een situatie of van bepaalde prikkels zoals andere honden, een vreemd voorwerp of misschien wel auto’s en fietsers (net als blaffen, piepen of janken het doorgeven van spanning of opwinding kan zijn).
Waarom heb ik het over spanning en opwinding?
Omdat elke hond ongeacht zijn houding – zelfverzekerd, neutraal of bang – kwispelt als hij opwinding of spanning ervaart in de situatie.
Een bange hond kwispelt namelijk net zo goed als een ‘blije’ hond! En echt niet omdat ‘hij het leuk vindt’ maar omdat hij de situatie reuze spannend of eng vindt. Het gekwispel laat jou naast de houding van je hond als baas dus weten hoe je hond de situatie verder ervaart – ook al is dit in onze ogen misschien iets ‘normaals’.
Kwispelen is dus een soort van graad-meter hoeveel spanning of opwinding je hond ervaart in een situatie of bij een prikkel zoals een andere hond, visite of auto’s en fietsers.
Kwispelen kunnen we nog weer onderverdelen in:
- Een snelle kwispel geeft veel opwinding of spanning aan.
- Een trage kwispel geeft ook aan dat er opwinding of spanning is, alleen in mindere mate.
- Een kwispel waarbij de staart als een soort propeller beweegt (dus helemaal rond gaat) geeft vaak extreme opwinding of spanning aan.
Ook hoe de hond kwispelt geeft nog weer dingen aan:
- Hoe losser de kwispel (dat de staart ontspannen heen en weer zwiept), hoe minder bedreigend je hond de situatie ervaart (de kwispel geeft alsnog de opwinding/spanning aan!).
- Een ‘strakke’ kwispel (waarbij de staart gespannen blijft tijdens het zwiepen) geeft daarnaast extra spanning aan (bovenop wat de hond al ervaart). Vaak zie je hierbij spanning over het hele lichaam van de hond.
Uit wetenschappelijk onderzoek is zelfs gebleken dat welke kant je hond op kwispelt, aangeeft of hij hetgeen als positief of negatief ervaart!
In dit filmpje zie je een voorbeeld van een bange hond die kwispelt.
In het filmpje zie je Sep terwijl we tijdens het wandelen materiaal bedekt met een zeil tegenkomen. Naast het blaffen zie je Sep ook kwispelen. Dit doet hij niet omdat hij het bedekte materiaal ‘zo leuk’ vindt – zijn staart houding is duidelijk lager dan neutraal – wat simpelweg gezegd angst inhoudt. Hij vindt het zeil dus eng. Ook zie je een vrij drukke, maar wel losse kwispel.
Deze combi verteld me dat er redelijk wat opwinding is, maar dat hij zich er niet bedreigd door voelt.
Het blaffen wat Sep doet in deze situatie is deels het doorgeven van spanning en hij hoopt stiekem dat door z’n geblaf het zeil misschien wel weggaat.
Voor mij is het duidelijk dat het een zeil is en dat ik daar niet bang voor hoef te zijn maar dit betekent niet dat Sep dit zo ervaart.
En gelukkig hebben we zelfverzekerde Twister die wel even komt checken waar Sep nu weer tegen staat te blaffen om te laten zien dat het niet eng is..